DE WET VAN TIJD

“Tijd is het verenigend veld dat alles bij elkaar houdt.”

De Wet van Tijd is een recente ontdekking die gebaseerd is op onderzoek naar
de wiskunde en kosmologie van het kalendersysteem van de Maya’s.  
De essentie van deze ontdekking stelt dat tijd een frequentie is,
de universele frequentie van synchronisatie. Alle oude en inheemse volkeren hebben dit intuïtief geweten.

De moderne wereld is echter gebaseerd op een gemechaniseerd tijdsysteem
dat in stand wordt gehouden d.m.v een onnatuurlijke en onregelmatige kalender; met als gevolg: de schepping van een kunstmatige tijdsfrequentie.

Het is de onderdompeling in, en navolging van deze kunstmatige tijdsfrequentie, die de moderne mens in een kritieke fase heeft gebracht
en de biosfeer op z’n kop heeft gezet.

Alleen door terug te keren naar de universele synchronisatie-frequentie
zal de mens kunnen overleven en de biosfeer worden hersteld.
Dit is de kerngedachte van de Wet van Tijd.

“De Wet van Tijd Maakt Bewust wat Voorheen Onbewust was.”

Valum Votan / José Argüelles

De Wet van Tijd

Het is een alomvattend geheelsysteem ontdekking die laat zien dat tijd de universele factor van synchronisatie is. De onderliggende formulering van de Wet van Tijd – T(E) = Kunst, Energie vermenigvuldigt door Tijd is gelijk aan Kunst – staat voor de intrinsieke elegantie van alle natuurlijke fenomenen.

De gevolgtrekkende formulering van de Wet van Tijd zegt dat de snelheid van tijd onmiddellijk oneindig is, een factor die staat voor telepathie en verschillende paranormale fenomenen. Ja, tijd is sneller dan de lichtsnelheid! Wij moeten de geest onderzoeken om tijd te begrijpen.

In zijn essentie is tijd een frequentie uitgedrukt als een mathematische verhouding constante, 13:20. Deze constante definieert een heel nieuw rijk van realiteit, de synchrone orde. Dit is het vierdimensionale rijk waar synchroniciteit de norm is en feitelijk in kaart gebracht kan worden door de mathematische codes gebaseerd op de verhouding constante 13:20.

Door middel van deze constante kan aangetoond worden dat de huidige beschaving niet gecoördineerd wordt door de universele synchronisatie frequentie, maar door een kunstmatige timing frequentie dat een belangrijke factor is in de huidige wereldcrisis.

Geworteld in een onregelmatige 12 maanden kalender en een mechanische 60 seconden/60 minuten timing programma, drijft deze kunstmatige timingfrequentie (12:60) de mensheid nog verder weg van de natuurlijke orde, met vreemde effecten op het menselijk bewustzijn als gevolg. In deze analyse is de evolutie van de mens afhankelijk van de terugkeer van de natuurlijke timingfrequentie.

Hiervoor is de primaire sociale toepassing van de Wet van Tijd de Dertien Manen/28-dagen kalender. Door de Dertien Manen/28-dagen cyclus de harmonische (13:20) standaard van dagelijkse tijd maat te maken, en de onregelmatige twaalf-maanden wereldstandaard te vervangen, vestigt de Wet van Tijd een nieuwe fundering voor de herformulering van de menselijke geest en zijn kennissystemen.